Μανώλης Ανδρόνικος

Ο Μανώλης Ανδρόνικος ήταν μια από τις μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας. Ανακάλυψε τον τάφο του βασιλιά Φιλίππου, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην Βεργίνα. Όμως ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος;

Ο Ανδρόνικος γεννήθηκε το 1919 στην Προύσα και ήρθε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Μπήκε στην Φιλοσοφική Σχολή όπου και του κινήθηκε το ενδιαφέρον για την αρχαιολογία. Ως φοιτητής εργάστηκε σαν βοηθός στην ανασκαφή της Βεργίνας. Το 1941 διορίστηκε καθηγητής σε γυμνάσιο του Διδυμότειχου και στη συνέχεια διέφυγε στη Μέση Ανατολή, κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό και πήρε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, διορίστηκε επιμελητής αρχαιοτήτων στην εφορεία Κεντρικής Μακεδονίας, το 1952 έγινε καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ και έκανε μετεκπαίδευση στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τελικά, το 1964 έγινε τακτικός καθηγητής στην ίδια έδρα.


Έκανε αρκετές ανασκαφές στην Μακεδονία με κύριο ανασκαφικό έργο την Βεργίνα. Ανάσκαψε το σημαντικότερο νεκροταφείο τύμβων και συνεργάστηκε με τον Μπακαλάκη για την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου, εκ μέρους του ΑΠΘ. Η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του ήταν το 1977, όταν ανακάλυψε τον τάφο της Μεγάλης Τούμπας, ο οποίος ήταν μάλιστα ασύλητος, στην Βεργίνα και διατύπωσε την άποψη ότι εκεί ήταν θαμμένος ο Φίλιππος Β'. Έλαβε μέρος με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια και προσκλήθηκε από γερμανικά πανεπιστήμια και από τα περισσότερα ελληνικά. Πέθανε το 1992 αφήνοντας ένα πλούσιο έργο πίσω του.


Ως άνθρωπος, αλλά και ως επαγγελματίας, ήταν καταξιωμένος σε διεθνή κλίμακα. Ο Βρετανός ιστορικός Χάμοντ, όπως και ο Έλληνας καθηγητής Τιβέριος, δήλωσαν ότι ήταν καταπληκτικός μελετητής και αρχαιολόγος που ανέτρεψε την αντίληψη που υπήρχε για την Μακεδονία και ότι οι έρευνές του ήταν τέλειες σε βαθμό που όμοιό του δεν υπήρχε στον τομέα αυτό, όπως επίσης και ότι είχε προσφέρει μεγάλη βοήθεια στην κατανόηση επιτύμβιων μνημείων. Τέλος, αναφέρουν ότι ήταν τρομερά γενναιόδωρος συνάδελφος, τολμηρός στοχαστής και άνθρωπος της δράσης στον οποίο όλοι οι μελετητές πρέπει να αισθάνονται βαθύτατο χρέος.

Συνεπώς, ο Μανώλης Ανδρόνικος δεν ήταν απλά ένας αρχαιολόγος και μελετητής αλλά ένας σπουδαίος επιστήμονας και άνθρωπος που βοήθησε σε τεράστιο βαθμό τον κλάδο του.

Δωρεάν ή όχι ιατρική περίθαλψη;

Σε όλο τον κόσμο η ιατρική περίθαλψη είναι ένα φλέγον θέμα, ειδικά στις μέρες μας που υπάρχει κρίση και όλοι ζητούν καλύτερη δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Ποια τα θετικά και τα αρνητικά της δωρεάν και της μη δωρεάν ιατρικής περίθαλψης;

Η ιατρική περίθαλψη είναι βασικό στοιχείο στην κοινωνία. Για πολλούς θεωρείται ότι πρέπει να είναι δωρεάν. Είναι αρκετοί αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν για να πάνε σε εξωτερικούς γιατρούς και υποφέρουν από χρόνιες αρρώστιες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώνουν για θεραπείες και φάρμακα γιατί τα ποσά είναι μεγάλα. Σίγουρα, σε αυτές τις περιπτώσεις η ιατρική περίθαλψη θα έπρεπε να είναι δωρεάν ή έστω το κράτος να βοηθά με κάποιον άλλο τρόπο.

Από την άλλη, η μη δωρεάν ιατρική περίθαλψη έχει άλλα πλεονεκτήματα. Οι εγκαταστάσεις βελτιώνονται με συνδρομές των ασθενών προς όφελός τους. Επίσης, οι υπηρεσίες που προσφέρονται είναι σε καλύτερο επίπεδο σε σχέση με της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης. Τέλος, με την μη δωρεάν ιατρική περίθαλψη ο κάθε ασθενής έχει την ευχέρεια να πάει σε όποιον γιατρό εμπιστεύεται περισσότερο όποτε μπορεί χωρίς να υπάρξει πρόβλημα στο ωράριό του. Συνεπώς η ιατρική περίθαλψη με πληρωμή έχει οφέλη, εφόσον ο ασθενής μπορεί να πληρώσει.

Άρα η ιατρική περίθαλψη είναι καλό να παρέχεται δωρεάν σε όσους το χρειάζονται πραγματικά, αλλά όταν είναι με πληρωμή έχει μεγαλύτερη ποιότητα. Τι συμφέρει όμως να γίνεται; Τι είναι το καλύτερο; Αυτό εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση του καθενός και από το τι μπορεί να προσφέρει κάθε κράτος στους πολίτες του.

Αποταμίευση: είναι καλό να μαθαίνεται από μικρή ηλικία;

Όλοι μας θέλουμε να κάνουμε και κάνουμε αποταμίευση για διαφορετικούς λόγους. Άλλοι για να αγοράσουν κάτι που χρειάζονται, άλλοι για να καλύψουν τα έξοδά τους, άλλοι για να έχουν κάποια χρήματα στην άκρη για έκτακτη ανάγκη. Όμως από ποια ηλικία πρέπει να μαθαίνουμε να κάνουμε αποταμίευση;


Καλό θα ήταν να μαθαίναμε από μικρή ηλικία. Έτσι, από μικρά παιδιά θα μπορούμε να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι και να μην ζητάμε από τους γονείς μας χρήματα για πράγματα που ίσως να μην καλύπτουν βασικές μας ανάγκες.


Ακόμα, με αυτόν τον τρόπο προετοιμαζόμαστε για το πως θα διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας σε μεγαλύτερες ηλικίες. Θα ξέρουμε πως να ξοδεύουμε ότι έχουμε.


Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να το μάθουμε από μικρή ηλικία παρόλο που είναι καλό. Σίγουρα ένα παιδί του δημοτικού δεν θα μπορέσει να κάνει αποταμίευση γιατί δεν ξέρει ακριβώς τι θα πει χρήμα. Πως λοιπόν να κάνει αποταμίευση αν δεν ξέρει ακριβώς κάποιες βασικές έννοιες;


Συνεπώς, η αποταμίευση είναι καλό να μαθαίνεται από την στιγμή που ο άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τι είναι χρήμα και ποια η χρήση του και η αναγκαιότητά του στην ζωή του.

Ο Γουτεμβέργιος και η προσφορά του στην κοινωνία

Ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος θεωρείται ο "πατέρας" της τυπογραφίας. Ποιος όμως ήταν και ποια η προσφορά του στην κοινωνία;

Γεννήθηκε το 1400 στη Γερμανία και πέθανε στις 3/3/1468 σε ηλικία 71 ετών. Θεωρείται ότι ήταν ο πατέρας της μηχανικής εκτύπωσης. Ως εκπαιδευόμενος χρυσοχόος πειραματίστηκε με τους κινητούς ξύλινους χαρακτήρες. Με την βοήθεια ενός βελτιωμένου μελανιού, πετυχαίνει το 1441 να αξιοποιήσει εκτυπωτικά και τις δύο όψεις μιας σελίδας χαρτιού. Τελικά, το 1455 πέτυχε να εκτυπώσει τη Βίβλο των 42 γραμμών στα λατινικά σε 180 αντίτυπα. Έτσι, η τυπογραφία πήρε μια νέα διάσταση. Ποια τα οφέλη της;

Βιβλία άρχισαν να τυπώνονται μαζικά και να κυκλοφορούν. Πλέον, ιστορικά γεγονότα μπορούσαν να καταγράφονται  γρηγορότερα σε μεγαλύτερες ποσότητες. Ειδικά στη σημερινή εποχή, η τυπογραφία είναι σημαντική μιας και υπάρχουν τόσες γνώσεις που πρέπει να καταγράφονται. Έτσι, ένα μεγάλο σύνολο βιβλίων είναι διαθέσιμο στο κοινό χωρίς να υπάρχουν προβλήματα.Σήμερα υπάρχουν πια και οι ψηφιακές εκτυπώσεις ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης της τυπογραφίας.


Συνεπώς, η τυπογραφία έχει τρομερές ωφέλειες στην κοινωνία. Οι πληροφορίες είναι πλέον διαθέσιμες σε όλους με πολλές μορφές για να τις χρησιμοποιούν όλοι ανεξαρτήτως κόστους.


Όμως, από την άλλη, με τόσες πληροφορίες οι άνθρωποι καταλήγουν να είναι ημιμαθείς. Βρίσκουν ότι θέλουν αλλά δεν προλαβαίνουν να τα διαβάσουν όλα. Για να μην αναφερθεί ότι τα χαρτιά μπορούν να καταστραφούν εύκολα. Σίγουρα, λοιπόν, έχει μειονεκτήματα.


Όπως και να έχει, μπορεί να υπάρχουν αρνητικά στην τυπογραφία αλλά αυτό δεν αναιρεί το ότι η εφεύρεση του Γουτεμβέργιου δεν είναι σημαντική.

Πειρατία

Με την εξάπλωση του διαδικτύου και τα φθηνά πακέτα στο internet κάθε σπίτι έχει πρόσβαση σε αυτό. Μπορεί ο καθένας να βρει ότι θέλει και να μάθει για το τι γίνεται στον κόσμο. Όπως κι να αποθηκεύσει ότι θέλει στον προσωπικό του υπολογιστή. Η αποθήκευση αυτή δεν γίνεται πάντα με νόμιμο τρόπο. Τις περισσότερες φορές γίνεται παράνομα, ειδικά όσον αφορά τις ταινίες και την μουσική. Πόσο ηθικό είναι αυτό; Για ποιους λόγους δεν το σταματούν; Τι προβλήματα δημιουργεί η πειρατεία;


Η πειρατεία δεν έχει κάτι το ηθικό. Καταπατά τα πνευματικά δικαιώματα που έχουν κατοχυρώσει οι εταιρείες, όπως και διάφορα προσωπικά δικαιώματα. Επίσης, αποτελεί μεγάλο πλήγμα στην οικονομία. Οι εταιρείες χάνουν χρήματα με κάθε κατέβασμα μιας ταινίας ή ενός τραγουδιού. Γιατί, λοιπόν, δεν γίνονται σοβαρές κινήσεις για να σταματήσει η πειρατεία;

Δεν γίνεται κάτι σοβαρό γιατί πρώτα-πρώτα η πειρατεία είναι σαν την λερναία ύδρα. Μια πειρατική σελίδα κλείνει, δέκα νέες εμφανίζονται. Δεύτερον, υπάρχουν χώρες που προστατεύουν με νόμους την πειρατεία. Τρίτον, αν σταματήσει το download θα υπάρξει μια μεγάλη μείωση στους χρήστες του internet. Πόσοι χρήστες χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για αυτόν τον λόγο κυρίως;


Συνεπώς, το να σταματήσει η πειρατεία δεν είναι κάτι εύκολο, όσο και αν φωνάζουν όλοι για τα προβλήματα που προκαλεί. Μπορεί να μην είναι σωστό και να δημιουργεί προβλήματα στην κοινωνία, αλλά η μη ύπαρξή της θα δημιουργήσει άλλα. Το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν ήταν να μην την άφηναν από την αρχή να υπάρχει. Οπότε τώρα η μόνη λύση είναι να την περιορίσουν έτσι ώστε να είναι όλοι όσο το δυνατόν πιο ευχαριστημένοι.

Εύκολη και γρήγορη δημοσιότητα

Κάθε μέρα στα παράθυρα βλέπουμε ανθρώπους άγνωστους να μιλούν. Οι περισσότεροι δεν έχουν να πουν κάτι σημαντικό. Θέλουν όμως να γευτούν την δημοσιότητα έστω και για λόγο. Να βγουν στο γυαλί και να γίνουν διάσημοι.


Υπάρχουν βέβαια και οι διάφοροι νικητές των ριάλιτι που μένουν στην επικαιρότητα για μικρό χρονικό διάστημα και μετά εξαφανίζονται. Αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν κάποιο ταλέντο ή νομίζουν πως έχουν κάποιο ταλέντο και έτσι προσπαθούν να προωθήσουν τον εαυτό τους μέσω του ταλέντου αυτού. Γίνονται, πράγματι, διάσημοι εύκολα κιόλας, αλλά όχι για πολύ.


Για να μην αρχίσω τα των κοινωνικών δικτύων. Θεωρούνται μέσα για να γίνει κάποιος διάσημος. Αυτό εξαρτάται από τους ακόλουθους που έχει κάποιος και πόσα like και όλα αυτά που περιέχονται στο κόνσεπτ αυτό.


Με αυτόν τον τρόπο όμως, χάνονται όλοι όσοι έχουν πράγματι κάτι να πουν. Όλοι όσοι πρέπει να μιλάνε στα κανάλια. όχι γιατί είναι ωραίοι ή γιατί έχουν κερδίσει κάπου κάτι. Γιατί είναι άνθρωποι αξιόλογοι και έχουν να δώσουν στην κοινωνία.


Δυστυχώς, κανείς δεν βλέπει τι συμβαίνει και όλοι προτιμούν τις εύκολες λύσεις. 

Άγαλμα της Ελευθερίας

Το άγαλμα της Ελευθερίας είναι ένα μεγαλειώδες γλυπτό που εικονίζει την ελευθερία ως γυναικεία μορφή. Στο ένα χέρι της έχει υψωμένο έναν πυρσό και στο άλλο μια πλάκα που γράφει την ημερομηνία "4 Ιουλίου 1776".


Η ιδέα ανήκει στον Γάλλο Εντουάρ Ντε Λαμπουλέ ως μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. το 1885 μεταφέρθηκε σε κομμάτια στις ΗΠΑ όπου και συναρμολογήθηκε ξανά, στο νησί Λύμπερτι για να είναι ορατό σε όποιον μπαίνει και βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Από το 1986 είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO ενώ από το 1972 φιλοξενεί το Μουσείο μετανάστευσης.

Για την στατική δομή του βοήθησε ο Γκουστάβ Άιφελ. Ζυγίζει 228.456 τόνους και το ύψος του μαζί με την βάση είναι 93 μέτρα. Για να φτάσει κανείς στο κεφάλι πρέπει να ανέβει 168 σκαλιά, όπου υπάρχουν 25 παράθυρα και άλλα 58 στο χέρι που κρατάει τον πυρσό.


Ως γλυπτό, έχει γίνει σήμα κατατεθέν της Νέας Υόρκης και ένα αξιοθέατο που πηγαίνουν να δουν χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.

Η διαφήμιση: Πηγή κακού;

Καθημερινά, βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις, τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές, διαδικτυακές, έντυπες. Γύρω μας συνεχώς κυκλοφορούν μηνύματα που διαφημίζουν προϊόντα και υπηρεσίες για κάθε μια ανάγκη του ανθρώπου. Πόσο καλό είναι αυτό όμως;


Οι διαφημίσεις έχουν σκοπό να μας παρουσιάσουν προϊόντα και υπηρεσίες, τα οποία έχουν σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες μας μέσω της απόκτησης και της χρήσης τους. Άλλες είναι πετυχημένες και άλλες όχι. Όμως, όλες έχουν αυτόν τον σκοπό. Να μας παρουσιάσουν προϊόντα υλικά και άυλα. Ο βαθύτερος όμως σκοπός τους είναι να μας κάνουν να τα αγοράσουμε κιόλας.


Σίγουρα, κάθε εταιρεία θέλει ο καταναλωτής να προτιμήσει τα προϊόντα της. Οπότε οι διαφημίσεις είναι όσο πιο ελκυστικές γίνεται να είναι έτσι ώστε να κερδίσουν πελάτες οι εταιρείες. Με την λογική αυτή λοιπόν, οι διαφημίσεις γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικές και προσπαθούν να μας δημιουργήσουν ανάγκες για να αγοράσουμε τα κατάλληλα προϊόντα.

με αυτόν τον τρόπο καταλήγουμε σε καταναλωτισμό και γεμίζουν τα σπίτια με άχρηστα πράγματα. Για να μην αναφέρω, το ότι παίζουν με την ψυχολογία των ανθρώπων για να καταφέρουν οι εταιρείες τον σκοπό τους.


Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διαφημίσεις. Πρέπει να υπάρχει ενημέρωση για να ξέρουν οι καταναλωτές τι προϊόντα και υπηρεσίες υπάρχουν στην αγορά και να μπορούν να κάνουν τις επιλογές τους.


Συνεπώς, οι διαφημίσεις είναι ανταγωνιστικές αλλά και αναγκαίες. Το θέμα είναι να ξέρουν οι διαφημιστές πως να τις χειριστούν χωρίς να παίξουν με το μυαλό των καταναλωτών.