Κρίση

Τα τελευταία χρόνια η κρίση έχει μπει σε κάθε νοικοκυριό της Ευρώπης. Πολλές οικογένειες έχουν καταστραφεί εξαιτίας των φόρων και των χρεών και πολλοί νέοι φεύγουν από τις πατρίδες τους για μια καλύτερη ζωή. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που χτυπήθηκαν από την κρίση και ακόμα προσπαθεί να ορθοποδήσει. Όμως δεν είναι εύκολο.


Καθημερινά επιχειρήσεις κλείνουν λόγω χρεών. Σπίτια προσπαθούν να επιβιώσουν. Νέοι ψάχνουν για δουλειά. Άρρωστοι παλεύουν να βρουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που να τους συμφέρει. Και πολλοί άστεγοι παρακαλούν για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτή είναι μια συνηθισμένη μέρα στην χώρα μας. Μια 'απλή' μέρα που οι πολιτικοί της χώρας αυτής έφεραν στον τόπο αυτό.


Χωρίς κάποια μάχη, πριν εφτά χρόνια περίπου, ήρθε η κρίση και μαζί της τα μνημόνια, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις και η μετανάστευση. Οι αρχηγοί της Ελλάδας έλεγαν και λένε ότι έρχεται η ανάπτυξη, ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα, ότι πλέον βγαίνουμε από την κρίση. Παρ' όλα αυτά η ανεργία και τα μέτρα συνεχίζουν να μένουν μαζί με την εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών.


Και ενώ μένουν εδώ μόνο τα δυσάρεστα αποτελέσματα της κρίσης, φεύγουν οι νέοι. Άνθρωποι με προσόντα καταφεύγουν στην μετανάστευση για μια νέα ζωή. Ψάχνουν να πιαστούν από οπουδήποτε για να μπορέσουν να ζήσουν και να κάνουν την δική τους οικογένεια. Ταυτόχρονα, όσοι είναι εδώ και έχουν φτάσει στα όριά τους παίζουν σκληρά παιχνίδια με την ιδέα της αυτοκτονίας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αυτοκτόνησαν γιατί δεν είχαν τίποτα για να επιβιώσουν. Αναρωτιέμαι πόσα παιδιά είναι ορφανά λόγω της κρίσης.


Άραγε η πολιτεία βλέπει σε τι κατάσταση έχει φέρει τους απλούς ανθρώπους; Έχει συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει στην χώρα αυτή; Έχει καταλάβει κανένας τους τι γίνεται εκεί έξω; Ή μήπως δεν νοιάζονται; Καθισμένοι στα άνετα σπίτια τους, απλά παρακολουθούν και μένουν άπραγοι, όσο οι πολίτες αιμορραγούν για να επιβιώσουν;


Σε αυτή την κατάσταση είναι η Ελλάδα σήμερα.